vandaag ontmoette ik een jonge vrouw, ze twijfelt aan of ze een goed mens is.
Ze wikt en weegt, ik ken haar verhaal niet
En ookal had ik zó de neiging, de drang haar te zeggen, hee meid, je bent jong
je werkt in de zorg, ik heb je nu 1 dag leren kennen tijdens een training…, natuurlijk ben jij een goed mens (immers wat is dan een slecht mens? bestaan die?)
weet ik dat dat zinloos is.., hoe vaak heeft ze dat zinnetje al niet gehoord, van haar vrienden, haar ouders, collega’s, een hartsvriendin
ze moet het een ooit hardop kunnen zeggen over zichzelf
dan pas gelooft ze het
zelf
Kan ik dan niks doen?…, jawel
tijdens de komende lesdagen haar dat te laten ervaren zonder het te willen zeggen…,
kracht – en herstel gericht geduld oefenen, gewoon